Znak "Zabytek chroniony prawem"

Zgodnie z art. 12. 1. ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, Starosta, w uzgodnieniu z wojewódzkim konserwatorem zabytków, może umieszczać na zabytku nieruchomym wpisanym do rejestru znak informujący o tym, iż zabytek ten podlega ochronie.

Wzór i wymiary znaku określa Rozporządzenie Ministra Kultury z dnia 9 lutego 2004 roku w sprawie wzoru znaku informacyjnego umieszczonego na zabytkach nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków Dz.U. z 2004 r. Nr 30, poz. 259.

Polski znak zabytku bazuje na międzynarodowym symbolu zwanym Błękitną Tarczą, będącym znakiem rozpoznawczym Konwencji o ochronie dóbr kulturalnych w razie konfliktu zbrojnego, podpisanej w Hadze dnia 14 maja 1954 roku.

Zgodnie z artykułem 16. konwencji, jest to "tarcza skierowana ostrzem w dół, podzielona wzdłuż przekątnych na cztery pola, dwa błękitne i dwa białe (tarcza herbowa złożona z błękitnego kwadratu, którego jeden z kątów tworzy ostrze tarczy, oraz umieszczonego nad nim błękitnego trójkąta, rozgraniczonych po każdej stronie białym trójkątem)". Pomysłodawcą formy graficznej był prof. Jan Zachwatowicz, Generalny Konserwator Zabytków w latach 1945–1957.

Zachęcamy zarówno Starostów, jak i właścicieli obiektów zabytkowych do umieszczania na swoich nieruchomościach odpowiedniego oznakowania.

Znak informujący powinien być umieszczony w widocznym miejscu, ponieważ jest identyfikatorem informującym o ochronie prwnej i zapewniającym rozpoznawalność obiektu jako posiadającego wyjątkową wartość, a tym samym forma edukacji, promocji lokalnego dziedzictwa kulturowego i przeciwdziałania ewentualnym aktom wandalizmu.

Więcej informacji nt kompetencji starosty znajduje się na stronie:

http://samorzad.nid.pl/baza_wiedzy/zadania-wlasne-starostow-zwiazane-z-ochrona-zabytkow/